Είναι αποτελεσματική η Ομοιοπαθητική; Τι δείχνει η επιστημονική έρευνα;
Η ομοιοπαθητική αναπτύχθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα ως μία θεραπευτική μέθοδος και δεν επικεντρώνεται μόνο σε μία ασθένεια, αλλά στη συνολική υγεία του ανθρώπου. Στόχος της ομοιοπαθητικής είναι να επαναφέρει την αρμονική ισορροπία στο σύνολο των συναισθημάτων και αντιδράσεων του οργανισμού στους ερεθισμούς του περιβάλλοντος (φάρμακα ή τοξίνες), οδηγώντας στην ολοκληρωμένη σωματική, διανοητική και συναισθηματική εξισορρόπηση του οργανισμού.
Η ομοιοπαθητική βασίζεται στην «αρχή του ομοίου», σύμφωνα με την οποία μία ασθένεια θεραπεύεται με το μέσο το οποίο προκαλεί παρόμοια συμπτώματα ασθένειας σε έναν υγιή άνθρωπο. Η συνολική εικόνα των συμπτωμάτων του ασθενούς αποτελεί τη βάση για την επιλογή του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Μία ιδιαιτερότητα της ομοιοπαθητικής είναι και η παραγωγή των φαρμάκων με τη διαδικασία της δυναμοποίησης (αραίωση, κρούση και ανάμειξη του φαρμάκου). Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δίνονται κυρίως σε υγρή μορφή (σταγόνες) ή μικρές κάψουλες και με ακριβείς δόσεις.
Η ομοιοπαθητική θεραπεία εκπροσωπείται σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου και αποτελεί αναγνωρισμένο μέρος του συστήματος υγείας, έχοντας παρουσιάσει μεγάλο αριθμό θεραπευτικών επιτυχιών. Αν και το θεραπευτικό σύστημα της Ομοιοπαθητικής εφαρμόζεται με επιτυχία πάνω από 200 χρόνια περίπου, υπάρχουν ανά καιρούς αντιδράσεις για την αποτελεσματικότητά της και την επιστημονικότητά της, που προκύπτει κυρίως από τη χρήση φαρμάκων με υψηλή αραίωση.
Η επιστημονική έρευνα και η Ομοιοπαθητική
Η Ομοιοπαθητική Ιατρική έχει γίνει θέμα συζήτησης και ανάλυσης σε πολλά συνέδρια. Αρκετά άρθρα που σχετίζονται με μελέτες γύρω από την ομοιοπαθητική έχουν αναρτηθεί σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά, όπως το British Medical Journal και το The Lancet. Συγκεκριμένα έχουν δημοσιευθεί μελέτες για τον ίλιγγο, τα οστεοαρθρικά άλγη, το προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, τη μείωση των παρενεργειών σε παιδιά υπό χημειοθεραπεία και τη θεραπευτική επιτυχία της ομοιοπαθητικής σε αυτά. Επιστήμονες υψηλού κύρους, σε πανεπιστήμια που χαίρουν ιδιαίτερης αναγνώρισης, ερευνητικά ιδρύματα και νοσοκομεία ανά τον κόσμο διεξάγουν έρευνες σχετικές με την Ομοιοπαθητική.
Στην Ελλάδα η Ομοιοπαθητική είναι αντικείμενο διδακτορικών διατριβών και θέμα μελέτης σε πανεπιστημιακά ιδρύματα για τη δράση της στις ημικρανίες, στα παιδιά με αυτισμό και στη δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Επίσης, οργανώνεται από τη Διεθνή Ακαδημία Κλασικής Ομοιοπαθητικής και υπό επίβλεψη του παγκοσμίου φήμης Έλληνα ομοιοπαθητικού Γεώργιου Βυθούλκα μελέτη έναντι εικονικού φαρμάκου της βιοχημικής δράσης των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, για την οποία έχει εκδηλωθεί διεθνές ερευνητικό ενδιαφέρον. Επίσης, η Ελλάδα συμμετάσχει σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα μελέτης ασθενών που ακολουθούν ομοιοπαθητική θεραπεία.
Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει από ομάδα επιστημόνων του Harvard με θέμα την υγεία, περίπου 7 εκατομμύρια Αμερικανών χρησιμοποιεί την ομοιοπαθητική κυρίως για προβλήματα του ανώτερου αναπνευστικού και του αυτιού και στη Γαλλία το 18% των παιδιών ηλικίας έως 4 ετών χρησιμοποιεί την ομοιοπαθητική, όπως και άτομα που επιδιώκουν έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής.
Κλινική έρευνα και Ομοιοπαθητική
Η κλινική έρευνα στην ομοιοπαθητική έχει δείξει:
- Πως η ομοιοπαθητική ακολουθεί τη μεθοδολογία της έρευνας της Ιατρικής, που χρησιμοποιείται και στην έρευνα των χημικών φαρμάκων και των λοιπών ιατρικών παρεμβάσεων.
- Οι μελέτες έχουν δείξει θετικά αποτελέσματα με ομοιοπαθητική στην εξατομικευμένη ομοιοπαθητική θεραπεία της διάρροιας σε παιδιά, εξατομικευμένη ομοιοπαθητική θεραπεία για μέση ωτίτιδα σε παιδιά, σε ίλιγγο, αλλεργική ρινίτιδα και διάφορες νευρολογικές καταστάσεις που πολλές φορές θεωρούνται μη θεραπεύσιμες από τη συμβατική ιατρική.
- Με την ομοιοπαθητική δεν βελτιώνεται κάθε φορά μόνο το σύμπτωμα, πχ. διάρροια, αλλά υπάρχουν παράλληλα και άλλα οφέλη, δηλαδή μαζί με τη διάρροια υποχώρησαν και άλλα συμπτώματα όπως πχ. η κεφαλαλγία και παρατηρήθηκε συνολική βελτίωση του οργανισμού.
- Η αρχή των ομοίων και η αρχή της ελάχιστης δόσης είναι επιστημονικές και το ίδιο φαινόμενο συναντάται και στη φαρμακολογία με το φαινόμενο της όρμησης (ή νόμο Arndt-Schultz), όπου μια ουσία παρουσιάζει άλλη συμπεριφορά μέσα σε ένα κύτταρο ή έναν οργανισμό όταν χορηγηθεί σε μεγάλη δόση και άλλη, όταν χορηγηθεί σε μικρή δόση.
- Το ομοιοπαθητικό φάρμακο, παρόλο που είναι υπερ-αραιωμένο, τόσο που μπορεί να μην περιέχει καν μόριο της αρχικής ουσίας, παρουσιάζει ηλεκτρο-φυσικές ιδιότητες που μοιάζουν στο αρχικό διάλυμα από το οποίο προήλθε και όχι σε νερό.
- Η ομοιοπαθητική παρουσιάζει μεγάλη αποτελεσματικότητα στη θεραπεία χρονίων και αλλεργικών ασθενειών (ρευματισμών, ημικρανιών, βρογχικού άσθματος), δερματικών ασθενειών, χρόνιων παθήσεων του ήπατος και των νεφρών, αλλά και ψυχοσωματικών ασθενειών, όπως η κολίτις.
- Η ομοιοπαθητική μπορεί να εφαρμοστεί μόνο συμπληρωματικά σε καταστάσεις σοβαρού κινδύνου της ζωής, όπως στις περιπτώσεις τραυματισμένων οργάνων, σε καταστάσεις αβιταμινώσεων ή χειρουργικών επεμβάσεων.
Η Ομοιοπαθητική αποτελεί ένα νέο πεδίο έρευνας που είναι σε μεγάλο βαθμό υποχρηματοδοτούμενο. Παρόλα αυτά, έχουν γίνει αρκετές έρευνες που αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητά της και της αναγνωρίζουν θεραπευτική αξία.
Πηγές:
https://homeopathyingreece.gr/
Add Comment