Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας στα παιδιά και Ομοιοπαθητική
Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής ή/και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), είναι μία συνηθισμένη νευροσυμπεριφορική διαταραχή της παιδικής ηλικίας. Διάφορες συμπεριφορές, όπως παρορμητική συμπεριφορά, υπερκινητικότητα, διαταραχές στην προσοχή που δεν συνάδουν με την αναπτυξιακή ηλικία των παιδιών, μπορούν να επηρεάσουν τις σχέσεις στο σχολείο, στο σπίτι και μετέπειτα στον χώρο εργασίας.
Οι τρεις κατηγορίες ΔΕΠΥ
1. Με κύριο χαρακτηριστικό την έλλειψη προσοχής
Αυτό το είδος της διαταραχής κάνει το παιδί εξαιρετικά απρόσεκτο, ενώ δυσκολεύεται να εστιάσει και να συγκεντρωθεί σχετικά με το θέμα που συζητείται.
2. Με κύριο χαρακτηριστικό την υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα
Αυτό το είδος της διαταραχής οδηγεί το παιδί σε συνεχή κίνηση. Το στόμα, τα χέρια και άλλα μέρη του σώματος είναι συνεχώς σε κίνηση.
3. Συνδυασμός των δύο παραπάνω κατηγοριών
Αυτό το είδος της διαταραχής αντανακλά όλα τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ, τόσο αυτά της υπερκινητικότητας, όσο και εκείνα της παρορμητικότητας και έλλειψης προσοχής.
Αιτίες της διαταραχής στην προσοχή και υπερκινητικότητα
Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη βάσιμες ενδείξεις σχετικά με τα αίτια στα οποία οφείλεται η συγκεκριμένη διαταραχή. Ωστόσο βρίσκουν όλο και περισσότερες αποδείξεις ότι προέρχεται από βιολογικές αιτίες, και συγκεκριμένα μέχρι σήμερα είναι γνωστά τα εξής:
- Η ΔΕΠΥ είναι ως ένα βαθμό κληρονομική. Το 76% των παιδιών με ΔΕΠΥ έχουν συνήθως ένα συγγενή με αυτήν τη διαταραχή.
- Ο εγκέφαλος των παιδιών με ΔΕΠΥ παρουσιάζει διαφορές από εκείνον των συνομηλίκων τους στη δομή, τον μεταβολισμό και τη λειτουργία συγκεκριμένων περιοχών.
- Επιπλέον, η πρόωρη γέννηση, το κάπνισμα, η χρήση αλκοόλ και το υπερβολικό στρες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ο εγκεφαλικός τραυματισμός ή η έκθεση σε τοξικές ουσίες μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη της ΔΕΠΥ.
Τι ισχύει με τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ
Τα συμπτώματα της συμπεριφοράς όπως η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και η υπερκινητικότητα, εμφανίζονται αρχικά στα άτομα κατά την παιδική τους ηλικία, και καθώς αυτά ενηλικιώνονται, τα συμπεριφοριστικά αυτά γνωρίσματα παραμένουν και αλλάζουν εντελώς την προσωπικότητά τους.
Τα συμπεριφοριστικά χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ καθιστούν πολύ δύσκολο για τα άτομα να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του περιβάλλοντος της εργασίας και να αναπτύξουν ομαλά τις διαπροσωπικές τους σχέσεις.
Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης των δυσάρεστων αυτών συμπτωμάτων με τη βοήθεια της Ομοιοπαθητικής!
Όπως με κάθε ασθένεια, έτσι και με αυτή τη διαταραχή, ο εκάστοτε ασθενής αντιμετωπίζεται διαφορετικά ως οντότητα. Σε αντίθεση με άλλες μορφές ασθένειας, είναι συχνά δύσκολο να βρεθούν αξιόπιστα συμπτώματα για την Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας, επειδή η εικόνα των συμπτωμάτων συνήθως κυριαρχείται από στερεότυπα αναφορικά με την συμπεριφορά του παιδιού. Για τον λόγο αυτό λοιπόν γίνεται προσπάθεια να εξετάζονται οι βαθύτερες αντιληπτικές δυσκολίες, που οδηγούν τελικά στην εύρεση θεραπείας και την αποτελεσματική αντιμετώπιση των συμπτωμάτων.