Ομοιοπαθητική και έκζεμα

Ομοιοπαθητική και έκζεμα

Τι είναι έκζεμα;

Το έκζεμα είναι μια κατάσταση όπου οι πόροι του δέρματος φλεγμονώνονται, έχουν κόκκινο χρώμα, προκαλούν φαγούρα, και η επιδερμίδα έχει τραχιά όψη και υφή. Μερικές φορές μπορεί να εμφανιστούν φουσκάλες.

Ο όρος “έκζεμα” χρησιμοποιείται επίσης ειδικά για τον ορισμό της ατοπικής δερματίτιδας, τον πιο κοινό τύπο εκζέματος.

Ο όρος “ατοπικό” αναφέρεται σε μια συλλογή ασθενειών που αφορούν το ανοσοποιητικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της ατοπικής δερματίτιδας, του άσθματος και κάποιου είδους αλλεργίας. Η δερματίτιδα είναι μια φλεγμονή του δέρματος.

Μερικοί άνθρωποι ξεπερνούν την κατάσταση, ενώ άλλοι θα συνεχίσουν να το έχουν κατά τη διάρκεια της ενηλικίωσης.

Ορισμένα χαρακτηριστικά όσον αφορά την εκδήλωση εκζέματος

• Ορισμένα τρόφιμα μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα, όπως οι ξηροί καρποί και τα γαλακτοκομικά προϊόντα.
• Τα συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία του ατόμου με έκζεμα, αλλά συχνά περιλαμβάνουν κομμάτια του δέρματος με φαγούρα και φουσκάλες.
• Το έκζεμα μπορεί επίσης να προκληθεί από περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως ο καπνός και η γύρη. Ωστόσο, το έκζεμα δεν είναι μια σκληρή κατάσταση.
• Η θεραπεία επικεντρώνεται στη θεραπεία του κατεστραμμένου δέρματος και στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Είναι το έκζεμα μεταδοτικό;

Το έκζεμα δεν είναι μία μεταδοτική κατάσταση. Δεν μπορεί να το κολλήσει κάποιος από κάποιον άλλον. Ενώ η ακριβής αιτία του εκζέματος είναι άγνωστη, οι ερευνητές γνωρίζουν ότι οι άνθρωποι που αναπτύσσουν έκζεμα το κάνουν λόγω του συνδυασμού των γονιδίων και ορισμένων περιβαλλοντικών συνθηκών και παραγόντων.

Όταν κάποιο ερέθισμα ή αλλεργιογόνο “ενεργοποιεί” το ανοσοποιητικό σύστημα, τα κύτταρα του δέρματος δεν συμπεριφέρονται όπως θα έπρεπε κανονικά, με αποτέλεσμα να προκαλούν φλεγμονή και επομένως κάποιον τύπο εκζέματος.

Τα παιδιά είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν έκζεμα εάν ένας γονέας είχε την κατάσταση ή κάποια άλλη ατοπική νόσο. Εάν και οι δύο γονείς έχουν ατοπική νόσο, οι πιθανότητες είναι ακόμη περισσότερες.

Το να μπορέσει κανείς να αναγνωρίσει το είδος του εκζέματος που έχει αλλά και την ακριβή αιτία που το προκάλεσε είναι το καλύτερο σημείο εκκίνησης για τη θεραπεία και τη διαχείρισή του, έτσι ώστε το έκζεμα να μην παρεμποδίζει την καθημερινότητά του.

Πριν εξεταστεί οποιοδήποτε είδος θεραπείας, είναι σημαντικό να καταλάβει κανείς τί προκαλεί το έκζεμα. Η εκμάθηση των ερεθιστικών ουσιών στην καθημερινή ζωή του ατόμου μπορεί να βοηθήσει να διαχειριστεί καλύτερα η κατάσταση εάν χρησιμοποιούνται παραδοσιακά φάρμακα, εναλλακτικές θεραπείες ή και τα δύο.

Ο ρόλος της ομοιοπαθητικής θεραπείας στην αντιμετώπιση του εκζέματος

Στην πρώτη συνάντηση μεταξύ του ομοιοπαθητικού γιατρού και ενός ασθενή με έκζεμα, γίνεται προσπάθεια συγκέντρωσης πληροφοριών σχετικά με τα συμπτώματα του εκζέματος και όχι μόνο ό,τι αφορά το παράπονο για την εμφάνισή του, αλλά και τα άλλα προβλήματα που αφορούν όλο το υπάρχον ιστορικό του, όπως αλλεργίες, άσθμα, πονοκέφαλοι και άλλα.

Αυτές οι πληροφορίες συνθέτουν μια πλήρη εικόνα της υγείας του ασθενούς, έτσι ώστε να μπορεί να συνταγογραφηθεί το πιο κατάλληλο όμοιο φάρμακο για την ολιστική του θεραπεία.

Ένας αριθμός ομοιοπαθητικών φαρμάκων είναι γνωστό ότι έχουν συγγένεια με το δέρμα και υπάρχει μια ποικιλία προσεγγίσεων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ειδικά στο έκζεμα.

Μία από τις πιο επιτυχημένες μεθόδους είναι να βρεθεί και να συνταγογραφηθεί εκείνο το φάρμακο που ταιριάζει ολοκληρωτικά στο άτομο αναλόγως της ψυχικής και συναισθηματικής του κατάστασης, των προτιμήσεων ή και των αντιπαθειών του, αλλά και όλων εκείνων που τον κάνουν να αισθάνεται καλύτερα ή χειρότερα, πάντοτε σε συνδυασμό με τα διάφορα τοπικά δερματικά συμπτώματα που εμφανίζει.

Ενώ η εύρεση μιας ολιστικής θεραπείας για τον ασθενή με έκζεμα αποτελεί τον βέλτιστο τρόπο αντιμετώπισής του, δεν είναι πάντοτε δυνατό, ιδιαίτερα στα μωρά. Ευτυχώς υπάρχουν άλλα θεραπευτικά μοντέλα στην ομοιοπαθητική που έχουν μεγάλη χρησιμότητα σε περιπτώσεις με έκζεμα. Υπάρχει μια σειρά από ομοιοπαθητικά φάρμακα που είναι γνωστό ότι είναι χρήσιμα σε αυτές τις περιπτώσεις, έτσι ώστε όταν υπάρχει σαφής σύνδεση με την εμφάνιση ή επιδείνωση των συμπτωμάτων, αυτή η προσέγγιση να είναι τελικά ιδιαίτερα επιτυχημένη.